Paul De Vree
(c) image: M HKA
Dit gedicht uit 1953 geldt als het eerste sonore gedicht van De Vree waarin de klank én de grafische waarden van geïsoleerde klinkers, consonanten, lettergrepen en woorden als poëtisch materiaal worden opgevat. In Veronika worden de letters van de woorden ‘ik stijg’ en ‘ik val’ respectievelijk in een omlaag en terug omhoog lopende schuine lijn geschreven, en geven daardoor het beeld van een put weer. In de daaropvolgende laatste zin van het gedicht ‘begraaf mij als je me niet vindt’ zijn de woorden trapsgewijs onder elkaar geplaatst.
Veronika is het eerste gedicht dat De Vree elektronisch op magnetofoon laat uitwerken. Het gedicht werd ingesproken door Julien Schoenaerts en gerealiseerd door de componist Jan Bruyndonckx in 1962. Henri Chopin zal het in 1966 samen met een reeks andere sonorisaties uitbrengen op grammofoonplaat (Revue OU, n°28/29).